بی سوادی ما هم عالمی دارد...

گذری به کودکیمان بیاندازیم بازی چرخش به دور صندلی ها که حتما یادتان هست ؟ !

چند صندلی به صورت دایره ای  و دوبرابر آن صندلی ها، کودک انتخاب می شد که دور صندلی ها قرار می گرفتند و با شروع موسیقی همه شروع به دویدن میکردند و وقتی موسیقی قطع میشد مجبور بودیم همدیگر را هل دهیم تا خودمان بر روی صندلی بنشینیم ،هر بار اینکار تکرار میشد و یک صندلی کم میشد  و در آخر کسی که از همه زرنگ تر بود بر روی آخرین صندلی می نشست واین بازی از همان بچگی این دیدگاه را در ذهن مان  بوجود آورد که برای نشستن بر روی صندلی باید دیگران را هل داد و از سر و کولشان بالا رفت تا خودمان بتوانیم بر روی آخرین صندلی بنشینیم،همینطور روز به روز بزرگ و بزرگتر شدیم و هر روز با خودمان تکرار میکردیم برای اینکه معروف و بزرگ شویم باید دیگران را هل داد تا خودمان بر روی  صندلی آخر بنشینیم .

ادامه نوشته