چه کسی خواب سنگین پدر را شکست ؟ !

 

تو به من نعره زدی

               

 و نمی دانستی من به این بازی ها دل خود خوش کردم

روز ها از پی من تند دوید

                                       جز به اتلاف زمان هیچ ندید

خورد و خوابم شده این بازی ها

               لی لی و بازی قایم باشک ؟ !

                                نه به این ها ، به آن بازی ها

                                             به همان ها که پر از جنجال است

                                           تو در این بین فقط می کشی و می تازی

پدرم قبض به دست

          نعره ها می زند و می گوید :

                            

                            که اگر بار دگر من بینم

                                            بنشینی پس این جعبه ، چنان

                                                                          پدرت ، در آرم  

ظهر ها می خوابد

              با چنان  خـُرخـُر خود

                         می کند گوش فلک را او کر

                                             و من آنجا ته دل می خندم 

                                                        می روم با نوک پا به سراغ جعبه

به پدر می گویم :

                 تو به من نعره زدی 

                                 و نمی دانستی

                                        من به چه دلهره از دور به تو می نگرم

و دو دستم لرزان

             سوی کی برد رود

                      و خیالم راحت که پدر خوابیده   

                                    و به خود می نازم که چقد هوش و ذکاوت دارم

    

می شوم غرق در این بازی ها

                             که کتک های پدر

                                            می کند بیدارم

و من اندیشه کنان غرق این پندارم

                         چه کسی خواب سنگین پدر را شکست؟ !

                                                           شاعر : باران